Φέτος το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις ελληνικές ταινίες με στόχο την ανάδειξη του ελληνικού σινεμά αλλά και την καθιέρωσή του στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Βλέπουμε, λοιπόν πολλές ελληνικές παραγωγές στο διαγωνιστικό και διεθνές διαγωνιστικό μέρος και αυτό δεν μπορεί παρά να μας κάνει χαρούμενους. Μία από τις ελληνικές ταινίες που λάτρεψα και -νομίζω- ξεχώρισε από όλο αυτό το μεγάλο σύνολο παραγωγών, είναι το ‘’Silent’’.

Η σκηνοθεσία είναι ευρηματική. Με λίγα μέσα ο Γκικαπέππας δημιουργεί κάδρα με μέγιστη αισθητική δύναμη. Εντύπωση μου έκανε η υποκριτική των ηθοποιών που δε θυμίζει σε τίποτα τον κλασικό "κακό" ελληνικό κινηματογράφο που με μια αισθητική μιζέριας οδηγεί τους ηθοποιούς του σε μη ρεαλιστικές και αντι-κινηματογραφικες ερμηνείες. Χίλια μπράβο, λοιπόν, στους ταλαντούχους ηθοποιούς της ταινίας (casting / Σωτηρία Μαρίνη, Άκης Γουρζουλίδης) που φάνηκε πως και οι ίδιοι προσέγγισαν τους ρόλους τους με μεγάλη προσωπική ευθύνη.