Τέσσερα χρόνια μετά τον επιτυχημένο «Απόστρατο» ο Ζαχαρίας Μαυροειδής επιστρέφει με καινούργια ταινία, με «Το Καλοκαίρι της Κάρμεν» να κάνει την πρεμιέρα του σε ελληνικό έδαφος στο 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, αποσπώντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού σε μια προβολή που είχε γίνει sold out από τις πρώτες κιόλας μέρες.

Από τη μία το φιλμ απέχει θεματικά πολύ από την προηγούμενη ταινία του, από την άλλη φαίνεται πως εδώ ο Μαυροειδής βρίσκει πρόσφορο έδαφος για καταστάσεις βιωματικές και ειλικρινά αστείες, με ένα αποτέλεσμα φωτεινό, χαρούμενο και γκέϊ, προορισμένο να μετατραπεί στο κινηματογραφικό «λάβαρο» του ερχόμενου, ελληνικού καλοκαιριού.

Ο Δημοσθένης (Γιώργος Τσιαντούλας) και ο Νικήτας (Ανδρέας Λαμπρόπουλος) περνούν τη μέρα τους κάνοντας γυμνισμό στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Εκεί, ανάμεσα σε αλατισμένα κορμιά και γλαφυρές σεξουαλικές περιπτύξεις, οι δυο τους θα αρχίσουν να σκαλίζουν τις αναμνήσεις ενός περασμένου καλοκαιριού, σε μια προσπάθεια να χτίσουν μια ιστορία για το σενάριο του Νικήτα. Η ιστορία αυτή περιλαμβάνει μπόλικο σεξ, έναν μπούσουλα με τα βασικά βήματα μιας low budget ταινίας, κι άλλο σεξ, αλλά και έναν σκύλο μήλον της έριδος: την Κάρμεν.

Ο Μαυροειδής σε συνεργασία με τον συν-σεναριογράφο του Ξενοφώντα Χαλάτση, στήνουν εδώ μια ταινία μέσα σε ταινία, «τρέχοντας» παράλληλα τα σενάρια και των δυο, με έναν τρόπο που το ένα αποτελεί την φυσική συνέχεια και εξέλιξη του άλλου και τούμπαλιν. Πρόκειται πρακτικά για μια εξαιρετικά λειτουργική ιδέα που επιτρέπει στους θεατές να γνωρίσουν τους χαρακτήρες στο πριν και στο μετά τους, με το flashback που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας να χρησιμοποιείται ουσιαστικά ως βάση για το χτίσιμο του σεναρίου του Νικήτα στο τώρα, στο παρόν. Η σεναριακή αυτή σύμβαση προσδίδει μια ελευθεριότητα στην πλοκή, κάνοντας ουσιαστικά την ιστορία να ρέει, θαρρείς, σαν θαλασσινό νερό, δημιουργώντας ένα πολύ ενδιαφέρον twist σε επίπεδο υπόθεσης που αποζημιώνει ξεκάθαρα την επιλογή των δυο σεναριογράφων.

Πέρα από το σενάριο, ο Μαυροειδής θέλει το σύμπαν του χρωματιστό, σεξουαλικό και εντελώς queer. Υπάρχουν σκηνές που σίγουρα θα ταράξουν τα συντηρητικά πλήθη, αλλά καμία σημασία δεν έχει αυτό, διότι οι ήρωές του αναμενόμενα κάνουν σεξ, ερωτεύονται, έχουν πάθη και κλαίνε με τον σκύλο τους αγκαλιά, απολύτως φυσιολογικά και συναισθηματικά πράγματα δηλαδή, που ανήκουν στην ευρύτερη σφαίρα της κανονικής καθημερινότητας, με τη μόνη διαφορά πως αντί για straight χαρακτήρες εδώ έχουμε γκέϊ. And that’s that.

Δύσκολο να μπεις σε μια αίθουσα για να δεις «Το Καλοκαίρι της Κάρμεν» και να μη φύγεις με χαμόγελο. Θα γελάσεις, θα συγκινηθείς και θα αναγνωρίσεις στους πρωταγωνιστές (τι ωραία χημεία που είχαν μεταξύ τους Τσιαντούλας και Λαμπρόπουλος;) ανθρώπους της γενιάς τους (σου), με τις ανησυχίες τους, τις αποτυχίες τους, τα απωθημένα τους και τις ερωτικές ή μη απογοητεύσεις τους. Είναι άνθρωποι γοητευτικοί, πλάσματα της διπλανής πόρτας και αυτό που έχει πετύχει εδώ ο Μαυροειδής είναι να κάνει μια ταινία τόσο αφοπλιστικά ειλικρινή και χιουμοριστική, που μάλλον θα είναι αδύνατον να μην εκτιμήσεις το πόσο γενναία καυτό είναι αυτό το καλοκαίρι της Κάρμεν.

https://www.cinemagazine.gr/nea/arthro/carmen_review-131058948/